ขนาดนิวยอร์คไทม์สยังรู้
-----------------------------
ทักษิณใส่เสื้อตรารัฐสภาพร้อมปักชื่อยิ่งลักษณ์
นิวยอร์กไทม์ส สื่อดังของสหรัฐฯ ระบุ นักโทษหนีคดีชื่อดังของไทยอย่าง พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรีที่ถูกโค่นอำนาจ กำลังใช้เทคโนโลยีด้านการสื่อสารโทรคมนาคมสมัยใหม่ โดยเฉพาะโปรแกรมยอดนิยม “สไกป์” มาใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง
โดยระบุ การตัดสินใจที่สำคัญทางการเมืองของไทยตลอดระยะเวลากว่าปีครึ่งที่ผ่านมาล้วนถูกถ่ายทอดมาจากผู้กุมอำนาจตัวจริงที่อยู่นอกประเทศอย่างทักษิณ
สื่อสิ่งพิมพ์เก่าแก่ของสหรัฐฯซึ่งก่อตั้งมาตั้งแต่ปี ค.ศ.1851 ระบุว่า ในขณะที่ผู้คนหลายล้านคนทั่วโลกกำลังใช้ความก้าวหน้าด้านการสื่อสารเพื่อสร้างความสะดวกสบายในการทำงานและการติดต่อถึงกัน แต่ดูเหมือนความล้ำสมัยของเทคโนโลยีโทรคมนาคมของโลก กำลังถูกนำไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางการเมืองในประเทศไทยที่เป็นบ้านของประชากรกว่า 65 ล้านคน เห็นได้จากการตัดสินใจทางการเมืองสำคัญๆในช่วงที่ผ่านมา ที่ตัวอดีตนายกรัฐมนตรีของไทยที่อยู่ระหว่างหนีคดีทุจริต ได้สั่งการตรงมาจากต่างประเทศผ่านทางโปรแกรมสไกป์ และช่องทางการสื่อสารอื่นๆ
นิวยอร์ก ไทม์สระบุว่า เจ้าหน้าที่ในพรรคเพื่อไทยที่เป็นแกนนำรัฐบาลขณะนี้ยอมรับว่า พ.ต.ท.ทักษิณ ใช้ช่องทางการสื่อสารผ่านโทรศัพท์เคลื่อนที่กับบรรดารัฐมนตรีหลายรายในรัฐบาลของน้องสาวตัวเอง คือ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร รวมถึงการส่งข้อความผ่านทางเครือข่ายสังคมออนไลน์ต่างๆการใช้โปรแกรมแชท “whatsapp ” และ “LINE ” ไม่เว้นแม้แต่ การอ่านเอกสารของรัฐบาลทางอีเมล ซึ่งมีเหล่าข้าราชการผู้ภักดีต่อทักษิณ ส่งให้ถึงมือ
แต่ที่น่าจับตาที่สุด คือการทำหน้าที่บริหารประเทศและร่วมประชุมคณะรัฐมนตรี ผ่านโปรแกรมสไกป์ของ พ.ต.ท.ทักษิณ ซึ่งช่วยให้อดีตนายกรัฐมนตรีผู้นี้ สามารถใช้อำนาจของตัวเองในการปกครองประเทศไทยได้อย่างเต็มพิกัด โดยไม่จำเป็นต้องเผชิญกับหมายจับ หรือสุ่มเสี่ยงกับการติดคุกแต่อย่างใด นับเป็นการหวนคืนอำนาจอีกครั้งของทักษิณ โดยที่ปัญหาเรื่องระยะทางและความห่างไกล ไม่เป็นอุปสรรคต่อทักษิณอีกต่อไป
รายงานระบุว่า แม้โดยทางการแล้ว น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ซึ่งก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งผู้นำรัฐบาลเมื่อปี 2011จะถือเป็นนายกรัฐมนตรีของไทย แต่ทว่าอำนาจในการตัดสินใจและสั่งการกลับตกอยู่ในมือของทักษิณ ที่ดำเนินการ “ปกครองประเทศไทย” จากบ้านพักในนครดูไบ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ รวมถึง บ้านพักในกรุงลอนดอนของอังกฤษ โรงแรมในเขตปกครองพิเศษฮ่องกง และเหมืองทองคำของทักษิณในทวีปแอฟริกาโดยอาศัยความล้ำสมัยของเทคโนโลยีต่างๆเป็นตัวช่วย
ขณะที่ตัวน.ส.ยิ่งลักษณ์ วัย 45 ปี มีหน้าที่เพียงแค่การเดินทางไป “ตัดริบบิ้นเปิดงาน” และคอย “กล่าวสุนทรพจน์” ในโอกาสต่างๆเท่านั้น แม้เธอจะยืนยันมาโดยตลอดว่า เธอคือนายกรัฐมนตรีตัวจริงเสียงจริงของไทย
แกนนำพรรคเพื่อไทยรายหนึ่งเผยว่า ทุกคนในรัฐบาลสามารถติดต่อกับทักษิณได้ตลอดเวลา จากผลของโลกที่เปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นโลกที่ “ไร้พรมแดน”
รายงานข่าวล่าสุดของสื่อดังอย่างนิวยอร์กไทม์ส สอดคล้องกับการเปิดเผยของนายสนธิ ลิ้มทองกุล แกนนำ “กลุ่มคนเสื้อเหลือง” หรือกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย (พีเอดี) ที่ระบุว่า ทักษิณเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการบริหารประเทศทั้งหมด และทักษิณเป็นผู้ที่ตัดสินใจในทุกโครงการใหญ่ของรัฐบาลที่มีมูลค่าหลายพันล้านบาท
ข่าวจาก http://astv.mobi/AlglxUl
---------------------------------
ต้นฉบับภาษาอังกฤษ
In Thailand, Power Comes With Help From Skype
Thaksin Shinawatra, center in 2012 in Hong Kong, the former prime minister of Thailand, has been in self-imposed exile since 2008 to escape corruption charges. By THOMAS FULLER Published: January 29, 2013
BANGKOK — Millions of people across the globe have cut the tethers to their offices, working remotely from home, airport lounges or just about anywhere they can get an Internet connection. But the political party governing Thailand has taken telecommuting into an altogether different realm.
For the past year and a half, by the party’s own admission, the most important political decisions in this country of 65 million people have been made from abroad, by a former prime minister who has been in self-imposed exile since 2008 to escape corruption charges.
The country’s most famous fugitive, Thaksin Shinawatra, circles the globe in his private jet, chatting with ministers over his dozen cellphones, texting over various social media platforms and reading government documents e-mailed to him from civil servants, party officials say.
It might be described as rule by Skype. Or governance by instant messenger, a way for Mr. Thaksin to help run the country without having to face the warrant for his arrest in a case that many believe is politically motivated.
His (remote control) return to power, even if somewhat limited by distance, is a remarkable turnaround for the brash telecommunications billionaire who was deposed in a military coup in 2006, the catalyst for several years of brinkmanship between critics and supporters that led to four changes of government and violent street protests that left nearly 100 people dead.
Officially, his sister, Yingluck Shinawatra, is the prime minister (he nominated her for the job in 2011). But from his homes in Dubai and London, from the gold mines he owns in Africa and during regular visits to nearby Asian countries, Mr. Thaksin, 63, has harnessed the Internet and mobile technology to create one of the most unusual ways of governing a country.
“We can contact him at all hours,” said Charupong Ruangsuwan, the interior minister and secretary general of Mr. Thaksin’s Pheu Thai Party. “The world has changed. It’s a boundless world. It’s not like a hundred years ago when you had to use a telegraph.”
To illustrate the point during an interview, Mr. Charupong took out his iPhone and scrolled through a list of phone numbers for Mr. Thaksin. (Mr. Thaksin gives different numbers to different people, often depending on seniority, party officials say.)
“If we’ve got any problem, we give him a call,” Mr. Charupong said.
Mr. Thaksin himself declined to talk by phone, or Skype, for this article.
The day-to-day governance of the country is carried out by Ms. Yingluck, who is genial, photogenic and 18 years younger than Mr. Thaksin. She cuts the ribbons and makes the speeches. (ยิ่งลักษณ์มีหน้าที่ตัดริบบิ้นและกล่าวเปิดงาน)
Ms. Yingluck, 45, has on occasion sought to play down her brother’s role. Soon after taking office, when Mr. Thaksin joined a weekly cabinet meeting via Skype, reporters asked who was really the head of the government. Ms. Yingluck insisted that she was in charge and said Mr. Thaksin had joined the discussion to offer “moral support.” She has since consistently said she is in charge.
But if there is one thing that allies and enemies of Mr. Thaksin agree on, it is that he is the one making the big decisions.
“He’s the one who formulates the Pheu Thai policies,” said Noppadon Pattama, a senior official in Mr. Thaksin’s party who also serves as his personal lawyer. “Almost all the policies put forward during the last election came from him.”
Sondhi Limthongkul, a leader of the “yellow shirt” movement that has taken to the streets many times to demonstrate against Mr. Thaksin, agreed, saying, “He’s running the whole show.”
“If you want a huge project in Thailand worth billions of baht, you have to talk to Thaksin,” Mr. Sondhi, who seemed resigned to the turn of events, said in an interview.
Besides Skype, Mr. Thaksin uses various social media applications, including WhatsApp and Line, to keep in touch with the leaders of the party, senior party members say.
Many of the Skype sessions are reported in the Thai news media. This month, Mr. Thaksin had a video chat to discuss coming elections for governor in Bangkok. The one-hour video chat made news because party officials reported that Mr. Thaksin had told his colleagues that it did not matter whom they nominated because even a utility pole would defeat the opposition.
Mr. Thaksin remains a divisive figure. He retains a large and passionate following, especially among people in the Thai hinterland whom he championed as prime minister. His critics among the urban elite are equally adamant. They are still fearful that he and his party will upset the status quo that benefits them, but also angered by what they call his penchant for mixing the affairs of state with the expansion of his business empire and by his domineering personality.
But with Thailand’s economy doing well despite the global slump and its vaunted tourism industry doing even better than before the unrest, critics have been less able to drag anyone to the streets — even as they acknowledge that the man they long tried to drive from power is ruling from afar.
Mr. Thaksin’s political revival also fits in some ways with politics in Thailand, which can be difficult to explain to outsiders because it sometimes sounds too implausible to be true. The general who led the 2006 coup that deposed Mr. Thaksin is now a member of Parliament and chairman of the reconciliation committee. And the country’s former “sauna king,” who made a fortune operating illegal massage parlors is now an anticorruption crusader who regularly exposes illegal gambling dens.
The paradox for Thailand today is that despite its current odd governing arrangement, the country is enjoying what Thitinan Pongsudhirak, a professor of political science at Chulalongkorn University and one of the country’s leading political thinkers, calls “a kind of uneasy accommodation.”
“There are two ways you can look at this: you can make it into a farce, a ridiculous situation and the butt of a lot of jokes. The brother is pressing the buttons and the sister is a puppet,” Mr. Thitinan said in an interview. “But I’m beginning to take a slightly different view. This may be the best way to run Thailand.”
Many Thais believe that it might be better both for Mr. Thaksin and the country if he stayed abroad so that passions are not rekindled.
Mr. Charupong, the interior minister, says Mr. Thaksin’s distance gives him useful perspective and likened him to the coach of a soccer team (in this case, the cabinet).
Elaborating on the upsides of having the brother-sister team in charge, he said: “It’s like we have a prime minister in the country and another prime minister overseas. And we work together. This is our strength.”
For some decisions, Mr. Thaksin insists on meeting in person. He regularly summons politicians to meetings at his Dubai home and at hotels in Hong Kong, which he visits frequently, and it is a given in Thai politics today that anyone who wants an important job in government must fly to see Mr. Thaksin.
While Mr. Thaksin’s role in making appointments and setting policy is unusual by the standards of other democracies, voters knew what they were getting. His Pheu Thai Party’s widely publicized slogan during the 2011 election campaign was: “Thaksin thinks; Pheu Thai does.”
ข่าวจาก http://goo.gl/Nnhun
